محرم آمد و ماه عزا شد
مه جانبازی خون خدا شد
جوانمردان عالم را بگویید
دوباره شور عاشوار به پا شد

حسین(ع)، چشمه‏ ای از حقیقت و حرّیت است که تا ابد کام تشنگان آزادی را سیراب می ‏سازد.

دانشگاه کربلا باز است و شاگرد می ‏پذیرد، از هر جا که باشد، هرکه باشد. ای حسین! کربلای تو، انقلاب آموز و انسان‏ ساز نسلها و قرنها و سرزمینها بود و عاشورای تو، بارور سازنده لحظه‏ ها و روزها و سالها

هنوز هم بشریّت، تشنه درس های مکتب عاشوراست، مکتبی که الفبای آن، فداکاری، جانبازی، خلوص و خدامحوری است.

عزاداری، احیاء خط خون و شهادت، و رساندن صدای مظلومیت آل علی به گوش تاریخ است.

اشک، زبانِ دل است و گریه، فریاد عصر مظلومیّت

رسالت اشک، پاسداری از خون شهید است

عزاداران حسینی، پروانگانی شیفته نورند که شمع محفل‏آرای خویش را یافته و از شعله شمع، پیراهنِ عشق پوشیده‏ اند و آماده جان باختن و پرسوختن و فدا شدن‏ هستند.

عزاداری برای شهید کربلا، انتقال «فرهنگ شهادت» به نسلهای آینده است.